USG umożliwia dokładną ocenę lokalizacji, wielkości, kształtu oraz struktury nerek. Za pomocą tego badania można wykryć bądź skontrolować: nieprawidłowości anatomiczne, takie jak nerka podkowiasta, hipoplazja nerki czy nerki nadliczbowe; zmiany punkowe o charakterze nowotworowym. U zdrowych osób w badaniu ultrasonograficznym Fotografie zostaną użyte, jak podano w oświadczeniu opublikowanym przez KARI, do wybrania najlepszego miejsca do lądowania na Księżycu. Korea Południowa przymierza się do tego w 2032 r. Danuri okrąża Księżyc w ciągu dwóch godzin. Na pokładzie orbitera znajduje się sześć instrumentów naukowych o łącznej wadze 40 kg. 65535 Uszkodzony moduł sterujący. Błędy związane z Systemem katalizatora i Sondą lambda zostały skasowane jednak po przejechaniu ok 300 km kontrolka zaświeciła się ponownie a program wykrył te same błędy (dotyczy to również modułu sterującego). Około miesiąc temu zostały wymienione wszystkie tłumiki w aucie (przed wymianą Leczenie bólu w prawej nerce można przeprowadzić zarówno zachowawczo, jak i operacyjnie. Konserwatywne leczenie bólu w prawej nerce polega na przepisywaniu leków, które łagodzą proces zapalny, a tym samym zespołu bólowego. Mogą to być leki przeciwskurczowe, steroidy, antybiotyki, leki przeciwzakrzepowe, leki moczopędne. Śledziona niepowiększona, nerki położone typowo, prawidłowej wielkości bez ewidentnych cech kamicy i zastoju. Obszar o echogenicznosci kory w części centralnej nerki prawej wielkości 18 mm - przerośnięta piramida lub zmiana lita. Wskazane badanie TK jamy brzusznej. Moczowody nieposzerzone, pęcherz moczowy pusty, nie do oceny. Obserwowano zwiększanie się wymiarów (powierzchni) AML w kontrolnych badaniach ultrasonograficznych i tomografii komputerowej, rocznie odpowiednio dla każdej z grup o: 5%; 22%; 18%. W grupie 1. i 2. w kontrolnych badaniach obserwowano także zwiększenie się liczby zmian [11]. Podsumowanie. Nie każda zmiana hiperechogeniczna w nerce to AML. Wszystkie hiperechogenne odbicia w USG nerek o wielkości poniżej 3 milimetrów bardzo często opisywane są przez lekarzy jako piasek w nerkach. Ciekawostką jest fakt, że określenie piasek w nerce występuje wyłącznie w opisach słownych USG i nie występuje w opisach pisemnych USG jamy brzusznej. Najlepszą profilaktyką kamicy nerkowej RM1Ef9a. Nerki są kluczowym narządem dla utrzymania równowagi organizmu. Oprócz przemiany i wydalania produktów aminokwasów, uczestniczą w wielu innych procesach jak: utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej, odpowiednich poziomów jonów we krwi, produkcji hormonów, a także utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi. Są ważnym narządem uczestniczącym w powstawaniu erytrocytów tzw. czerwonych ciałek krwi. Bez nerek nie można żyć, ludzie w ciągu lat nauczyli się zastępować ich funkcje dializami hemodializami i dializami otrzewnowymi. U części chorych na cierpiących z powodu ciężkiej choroby nerek dokonuje się transplantacji narządu co umożliwia na usuniecie większości objawów schyłkowej niewydolności nerek. Choroby tego narządu stanowią dużą grupę, a ich diagnostyka i leczenie stanowi wyzwanie. Spis treści: Choroby nerek – objawy Jakie badania na nerki? Jak zapobiegać chorobom nerek? Choroby nerek – objawy Objawy chorób nerek są różnorodne i mogą naprowadzić lekarzy na prawidłową identyfikację problemu. Niestety choroby nerek najczęściej wywołują objawy dopiero w okresie ostatnich stadiów zaawansowania choroby. Bardzo często w początkowej swojej fazie sa bezobjawowe. Najczęstszym problemem z którym pacjenci zgłaszają się do lekarza jest ból. W przypadku chorób nerek ból może znajdować się w okolicy lędźwiowej (np. odmiedniczkowe zapalenie nerek, kamica nerkowa), może promieniować do pachwiny, wargi sromowej lub jądra (ból kolkowy mogący świadczyć o kamicy nerkowej). Ważnymi objawami są w oddawaniu moczu - na przykład dysuria (bolesne oddawanie moczu), uczucie palenia w cewce moczowej lub ciągłe parcie na mocz (świadczące o zakażeniu układu moczowego). Zaburzenia w oddawaniu moczu mogą też dotyczyć jego ilości – skąpomocz (niewielka ilość oddawanego moczu poniżej 400ml u pacjentów odwodnionych ale także w ostrej i przewlekłej niewydolność nerek), bezmocz (zupełny brak moczu lub oddawanie moczu w ilości nie przekraczającej 100 ml w przewlekłej i ostrej niewydolności nerek ale także w przypadku pełnego zamknięcia dróg moczowych), wielomocz (zwiększona ilość oddawanego moczu powyżej 2500ml). Innymi objawami mogą być: częstomocz (oddawanie moczu ponad 8 razy dziennie), nietrzymanie moczu, nyktruia (czyli oddawanie moczu w nocy towarzyszące chorobom układu krążenia, przerostowi gruczołu krokowego u mężczyzn czy przewlekłej niewydolności nerek). Do innych objawów mogą należeć obrzęki (spowodowane przewodnieniem, nadmierną utratą albumin przez uszkodzone kłębuszki czy współistniejącą niewydolnością krążenia). Ważnymi objawami chorób układu moczowego są krwiomocz - czerwone zabarwienie moczu związane z dużą ilością czerwonych krwinek w moczu i białkomocz powodujący pienienie się moczu podczas mikcji (oddawania moczu). Nieocenianym objawem chorób nerek jest nadciśnienie tętnicze które może być zarówno przyczyną chorób nerek- tak zwana nefropatia nadciśnieniowa czyli uszkodzenie nerek przez trwające wiele lat nadciśnienie tętnicze. Jednocześnie choroba nerek może objawiać się wystąpieniem trudnego do leczenia nadciśnienia tętniczego. Dodatkowo nieleczone nadciśnienie tętnicze bardzo mocno negatywnie wpływa na uszkodzone nerki powodując przyspieszony postęp przewlekłej choroby nerek. W przypadku wystąpienia ciężkiego uszkodzenia nerek oprócz wspomnianych objawów pojawić się mogą objawy ogólnoustrojowe : ze strony centralnego układu nerwowego; osłabienie, apatia, zaburzenia snu drgawki a w skrajnych przypadkach śpiączka zaburzenia widzenia •ze strony obwodowego układu nerwowego: parestezje zespól niespokojnych nóg, krucze mięśniowe ze strony przewodu pokarmowego; zaburzenia łaknienie i jadłowstręt, wymioty, uporczywa czkawka, nieprzyjemny zapach z ust ze strony skóry ; suchość skóry, świąd i związane z nim zadrapania, wybroczyny ze strony układu krwiotwórczego; niedokrwistość i zmniejszona ilość płytek krwi Jakie badania na nerki? Podstawowymi badaniami pozwalającymi;na potwierdzenie lub wykluczenie choroby nerek są proste badania laboratoryjne takie jak badanie ogólne moczu wraz z osadem, poziom kreatyniny we krwi wraz z wyliczanym współczynnikiem filtracji nerkowej - GFR . W badaniu ogólnym moczu oceniane są: ciężar właściwy, jego odczyn tzw pH. Ocenia się zawartość białka moczu (obecność białka w moczu jest objawem niepokojącym i świadczy o zakażeniu układu moczowego, o uszkodzeniu nerek lub ciężkich chorobach ogólnoustrojowych). Kolejnym ważnym badaniem jest stwierdzenie obecności glukozy w moczu. W prawidłowej próbce moczu nie stwierdza się glukozy, która w moczu pojawia się w przypadku cukrzycy, w przypadku stosowania niektórych leków oraz w przypadku rzadkich chorób wrodzonych. Określa się ilość leukocytów i erytrocytów, w prawidłowym moczu stwierdza się do 5 erytrocytów i 1-2 leukocytów. Zwiększona ilość krwinek czerwonych i białych w moczu może być związana z zakażeniem układu moczowego i nerek, chorobami dotyczącymi kłębuszków nerkowych, kamica nerkową a także np. może wystąpić w zaburzeniach krzepnięcia. Podczas badania osadu moczu ponadto określa się obecność wałeczków moczowych lub kryształów, te drugie są istotne w przypadku objawów kamicy nerkowej. Badanie poziomu kreatyniny pozwala na określenie wskaźnika filtracji nerkowej GFR który mówi o stopniu zaawansowania choroby nerek. Przyjmuje się ze wskaźnik powyżej 60ml/min/1,73m2 świadczy o prawidłowej funkcji nerek, GFR poniżej 30ml/min/1,73m2 świadczy o ciężkiej niewydolności nerek a wskaźnik poniżej 10ml/min/1,73m2 o konieczności rozpoczęcia leczenia nerkozastępczego dializami. W przypadku precyzyjnej diagnostyki chorób nerek wykonuje się szeroki panel badań morfologicznych, biochemicznych, immunologicznych i bakteriologicznych które pozwalają na precyzyjne postawienie rozpoznania. W uzupełnieniu do badań laboratoryjnych wykonuje się badania obrazowe wśród których najważniejszym jest badanie ultrasonograficzne. Pozwala ono na zobrazowanie wielkości i morfologii nerek, uwidocznienie zmian w nerkach takich jak guzy torbiele wady rozwojowe oraz obecność złogów( kamieni nerkowych). Wreszcie pozwala na ujawnienie zaburzeń związanych z nieprawidłowym odpływem moczu- poszerzenie miedniczek nerkowych czy też moczowodów. Jest to badanie dostępne, bezpieczne i praktycznie nie posiadające przeciwskazań. W zależności od potrzeb może być uzupełnione przez badanie przepływów w naczyniach nerkowych. Jest ono nieodzowne podczas wykonywania niektórych procedur zabiegowych ( biopsje, zakładanie przetoki moczowej. Pozostałe badania obrazowe taki jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badania czynnościowe układu moczowego mają swoje zastosowanie w przypadku dokładnej diagnostyki chorób nerek i układu moczowego. Jak zapobiegać chorobom nerek? Aby zapobiegać chorobom nerek należy po prostu o nerki dbać. Szeroko pojęta profilaktyka chorób nerek i układu moczowego jest związana z zdrowym stylem życia i odżywiania się. Należy stosować dietę zgodną z opublikowana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) piramidą zdrowego żywienia i stylu życia. Dbać o odpowiednią ilość snu i aktywności fizycznej. Należy spożywać odpowiednie ilości płynów, oddawać regularnie mocz (wstrzymywanie moczu sprzyja rozwijaniu się drobnoustrojów i wstępowania zakażenia przez moczowody do nerek), leczyć zakażenia układu moczowego niższych pięter. Pacjenci powinni dobrze kontrolować swoje choroby podstawowe - nadciśnienie tętnicze czy cukrzycę oraz zaprzestać paleniu papierosów czy nadmiernego spożywaniu alkoholu. Powinno się ograniczać używanie leków przeciwbólowych (szczególnie niesteroidowych leków przeciwzapalnych), gdyż mogą one prowadzić do śródmiąższowego zapalenia nerek. Powinno się dążyć do utrzymania prawidłowej masy ciała i stosowania różnorodnej diety bogatej w świeże warzywa i owoce (nie obfitującej w białka czy sól). Należy unikać cukrów prostych, żywności słodzonej syropem glukozowo-fruktozowym, wysoko przetworzonej żywności, posiłków typu fast food. Wskazanym jest ograniczenie ilości spożywanej soli do około 5g/d czyli płaskiej łyżeczki na dobę. Zalecana jest też regularna aktywność fizyczna, co najmniej 180 minut w tygodniu. Źródła: 1. Choroby nerek, Interna Szczeklina 2017. 2. Prevention of chronić kidney diseases. NHS 3. Standardy postępowania w rozpoznaniu i leczeniu chorób nerek Bolesław Rutkowski Stanisław Czekalski 2001 Uszkodzenia nerwów obwodowych mogą być mechaniczne lub być efektem choroby przewlekłej. Niezależnie od ich charakteru niezbędna jest rehabilitacja. Obejmuje ona zarówno zabiegi fizykalne, kinezyterapię, hydroterapię, jak i inne dostępne metody, np. kinesiology taping. Uszkodzenie nerwów obwodowych można podzielić na uszkodzenia mechaniczne oraz uszkodzenia spowodowane chorobą przewlekłą. Mechaniczne uszkodzenie nerwów obwodowych dotyczy najczęściej nerwów, które przebiegają powierzchownie lub z anatomicznego punktu widzenia są najsłabiej chronione lub osłonięte warstwami innych tkanek. Najliczniejsza grupa urazów tego typu dotyczy więc nerwów w obrębie kończyn, przede wszystkim kończyn górnych. W tym przypadku nie bez znaczenia pozostaje ilość i jakość wykonywanych czynności oraz związane z nimi generalne ryzyko urazu. Nerw obwodowy składa się z trzech komponent: ruchowej, czuciowej, wegetatywnej. Efektem uszkodzenia włókien ruchowych są porażenia wiotkie, w wyniku których powstają zaniki mięśni zaopatrywanych przez dany nerw. Uszkodzenie włókien czuciowych prowadzi do różnego rodzaju zaburzeń czucia, których granice często bywają zatarte z powodu unerwienia danej okolicy ciała lub skóry przez gałązki pochodzące z różnych nerwów. Przerwanie włókien wegetatywnych prowadzi początkowo do przekrwienia tkanek przez rozszerzenie naczyń krwionośnych, a w późniejszym okresie do niedokrwienia i następowego niedotlenienia tkanek. Do uszkodzeń spowodowanych przewlekłymi chorobami można zaliczyć stopę cukrzycową występującą przy cukrzycy. Jest ona spowodowana uszkodzeniem gałęzi czuciowych (prowadzi ono do powstawania częstych urazów, małych zranień), uszkodzeniem gałęzi wegetatywnych (zaburzenia odżywiania) oraz hiperglikemią, która zwiększa podatność na zakażenia. POLECAMY Obwodowy układ nerwowy – kończyna górna, splot ramienny (część anatomiczna) Splot ramienny unerwia kończynę górną i mięśnie powierzchowne grzbietu. Tworzą go korzenie brzuszne nerwów rdzeniowych segmentów C5–T1. Znajdują się one między mięśniem pochyłym przednim a mięśniem pochyłym środkowym. Korzenie nerwowe wychodzące z segmentu C5–C6 tworzą pień górny splotu, korzeń nerwowy C7 tworzy pień środkowy, a korzenie C8 i T1 – pień dolny. Biegną one powyżej obojczyka. Pnie rozgałęziają się na część przednią i tylną. W dalszej części, na poziomie jamy pachowej do tyłu od mięśnia piersiowego mniejszego, przechodzą one w pęczek boczny (C5–C7), przyśrodkowy (C8–T1) i tylny (C5–T1) [1, 3, 5, 10]. W skład pęczka bocznego wchodzą: nerw mięśniowo-skórny, nerw piersiowy boczny, nerw pośrodkowy. W skład pęczka przyśrodkowego wchodzą: nerw pośrodkowy, nerw łokciowy, nerw piersiowy przyśrodkowy, nerw skórny przyśrodkowy ramienia, nerw skórny przyśrodkowy przedramienia. W skład pęczka tylnego wchodzą: nerw promieniowy, nerw pachowy, nerwy podłopatkowe, nerw piersiowo-grzbietowy. Część podobojczykowa splotu ramiennego Nerw mięśniowo-skórny Odchodzi z pęczka bocznego splotu ramiennego jako nerw mieszany. Oddaje gałęzie czuciowe i ruchowe. Nerw przebija mięsień kruczo-ramienny, biegnie do łokcia między mięśniem dwugłowym ramienia a mięśniem ramiennym. Przy łokciu oddaje czuciową gałąź końcową. Unerwia skórę po bocznej stronie przedramienia [4, 6, 11].Nerw pachowy Odchodzi od pęczka tylnego splotu ramiennego jako nerw mieszany. Biegnie do tyłu jamy pachowej, przechodzi przez otwór czworoboczny i biegnie wzdłuż szyjki chirurgicznej kości ramiennej. Oddaje gałąź końcową czuciową do skóry okolicy mięśnia naramiennego. Ruchowo unerwia mięsień naramienny i mięsień obły mniejszy [4, 6, 11].Nerw promieniowy Jest on bezpośrednim przedłużeniem pęczka tylnego splotu ramiennego. Nerw biegnie w bruździe nerwu promieniowego wraz z tętnicą głęboką ramienia. Około 10 cm powyżej nadkłykcia bocznego kości ramiennej przebija przegrodę międzymięśniową boczną ramienia i biegnie do dołu między mięśniem ramiennym a ramienno-promieniowym. Na wysokości łokcia dzieli się na gałąź głęboką i powierzchowną. Gałąź głęboka biegnie do nadgarstka jako nerw międzykostny tylny przedramienia. Gałąź powierzchowna biegnie wzdłuż mięśnia ramienno-promieniowego. W dalszej jednej trzeciej przedramienia przechodzi na stronę mięśni prostowników. Kończy się jako gałąź czuciowa po stronie promieniowej ręki. Unerwia tylne mięśnie ramienia oraz grupę boczną i tylną mięśni przedramienia, skórnie – tylną powierzchnię ramienia i przedramienia wraz z grzbietową powierzchnią ręki i palec II od strony przyśrodkowej [1, 4, 5, 7, 9, 13].Nerw łokciowy Jest bezpośrednim przedłużeniem pęczka przyśrodkowego splotu ramiennego. Biegnie w dół ramienia w bruździe przyśrodkowej mięśnia dwugłowego. Przebija przegrodę międzymięśniową przyśrodkową ramienia i przechodzi na stronę prostowników. Na wysokości stawu łokciowego biegnie między przegrodą międzymięśniową przyśrodkową a głową przyśrodkową mięśnia trójgłowego ramienia. Następnie przechodzi na tył stawu łokciowego i trafia do bruzdy nerwu łokciowego. Nerw przechodzi na stronę zginaczy przedramienia między dwiema głowami zginacza łokciowego nadgarstka i razem z tym mięśniem kieruje się w stronę nadgarstka. W obrębie ręki nerw przebiega na troczku mięśni zginaczy w kanale nerwu łokciowego. Następnie rozdziela się na gałąź głęboką i powierzchowną. Unerwia mięsień zginacz łokciowy nadgarstka oraz część łokciową zginacza głębokiego palców, mięśnie środkowe ręki, mięsień kłębika palca V i niektóre mięśnie kłębu kciuka. Gałęzie skórne zaopatrują przyśrodkową część ręki (do linii połowy palca IV od strony dłoniowej, po stronie grzbietowej wraz z częścią palca III) [1, 4, 5, 7, 9, 13].Nerw pośrodkowy Nerw biegnie w dół ramienia do stawu łokciowego w bruździe przyśrodkowej mięśnia dwugłowego ramienia, do przodu od tętnicy ramiennej. Między głowami mięśnia nawrotnego obłego przechodzi na przedramię. Oddaje gałąź nerwu międzykostnego przedniego. Następnie biegnie do nadgarstka między mięśniem zginaczem powierzchownym a głębokim palców. W dalszej części przechodzi na stronę dłoniową ręki. W obrębie ręki dzieli się na gałęzie końcowe. Unerwia mięśnie zginacze przedramienia z wyjątkiem zginacza łokciowego nadgarstka i części przyśrodkowej zginacza głębokiego palców. Gałęzie skórne zaopatrują dłoniową powierzchnię ręki wraz z paliczkami palców I, II, III i połowę IV [1, 4, 5, 7, 9, 13]. Podział uszkodzeń nerwów Uszkodzenia nerwów obwodowych klasyfikuje się za pomocą dwóch skal: Sunderlanda, powstałej w 1951 r., i Seddona z 1943 r. Klasyfikacja Seddona: neuropraxis /neuropaksja – ucisk na nerw bez przerwania jego ciągłości, przewodnictwo nerwowe ulega osłabieniu, objawy ustępują po kilku–kiludziesięciu dniach; axonotmesis – nerw nienaruszony, ale aksony przerwane, występuje całkowity zanik funkcji nerwu, takie nerwy mogą się zregenerować, lecz może to trwać do kilkudziesięciu miesięcy; neurotmesis – przerwanie ciągłości nerwu powodujące jego porażenie, brak możliwości szybkiej regeneracji, konieczna jest interwencja chirurgiczna. Klasyfikacja Sunderlanda: stopień I – brak przewodzenia z powodu kompresji, odpowiada neuropraksji Seddona; stopień II – przerwanie aksonu bez uszkodzenia nerwu, odpowiada aksonotmezji Seddona; stopień III – uszkodzenie endoneurinum, bez zmian w epi- i perineurinum, powrót funkcji jest uzależniony od włóknienia śródpęczkowego; stopień IV – uszkodzenie wszystkich osłonek z wyjątkiem epineurinum, może wystąpić powiększenie nerwu; stopień V – całkowite przerwanie ciągłości nerwu, odpowiada neurotmezji Seddona [6, 12]. Podział uszkodzeń splotu ramiennego Wyróżnia się cztery typy uszkodzenia splotu ramiennego: typ dolny (Klumpkego-Dejerine’a) – powstaje na skutek uszkodzenia korzeni nerwowych C8–Th1, powoduje zaburzenia czynności prostowników i zginaczy przedramienia oraz mięśni ręki; typ środkowy – uszkodzenie korzenia C7, prowadzi do zaburzeń przypominających porażenie nerwu pośrodkowego; typ górny (Erba-Duchenne’a) – jest to następstwo uszkodzenia korzeni nerwowych segmentów C5–C6, jego konsekwencją są zaburzenia ruchu stawu ramiennego, zwłaszcza odwodzenia, zginania i rotowania ramienia na zewnątrz, zaburzona jest również praca zginaczy przedramienia; typ mieszany – to najczęściej występujące uszkodzenie, dotyczy wielu różnych korzeni nerwowych [6, 12]. Uszkodzenia nerwów obwodowych Uszkodzenie nerwu pośrodkowego Objawy tego uszkodzenia są powiązane z poziomem, na którym ono wystąpiło. Na poziomie stawu łokciowego i powyżej niego dochodzi do uszkodzenia zginaczy długich palców oraz zginaczy ręki. Wyjątkiem jest tu mięsień zginacz łokciowy nadgarstka oraz część łokciowa zginacza głębokiego palców, które są zaopatrywane przez nerw łokciowy. W wyniku tego powstaje charakterystyczne ustawienie ręki do przysięgi. Przy uszkodzeniu nerwu w części dystalnej przedramienia ułożenie ręki do przysięgi nie występuje. Charakterystyczne jest słabe odwodzenie, nawracanie i przeciwstawianie kciuka [1, 3, 5, 6]. Uszkodzenie nerwu promieniowego Najczęstszą przyczyną uszkodzenia tego nerwu jest tzw. zespół sobotniej nocy. Objawy zależą od poziomu uszkodzenia. Jeśli występuje ono poniżej połowy ramienia, powoduje porażenia: mięśnia ramienno-promieniowego, prostowników nadgarstka, kciuka i palców II–V w stawach międzypaliczkowych dalszych. Przy uszkodzeniu obejmującym dół pachowy objawy są podobne. Do tego dochodzi jeszcze porażenie mięśnia trójgłowego ramienia oraz zniesienie odruchu z tego mięśnia. W uszkodzeniach nerwu promieniowego charakterystyczne jest ustawienie ręki. Jest to tzw. ręka opadająca [5, 10]. Uszkodzenie nerwu łokciowego Jest to najczęściej występujące uszkodzenie. Osłabieniu ulegają zginacze i przywodziciele nadgarstka, zginacze palców IV i V, następuje porażenie przywodzenia i odwodzenia palców oraz porażenie przywodzenia kciuka. Występuje zanik mięśni kłębika. Pojawia się charakterystyczne ustawienie ręki szponiastej [6, 12]. Uszkodzenia nerwów obwodowych – przyczyny Do uszkodzenia obwodowego układu nerwowego może dojść z wielu powodów – podczas zabiegów ortopedycznych, operacji bądź przez źle założone opatrunki gipsowe. Złe dostosowanie zaopatrzenia ortopedycznego (protez, ortez, kul, lasek ortopedycznych) również może skutkować uszkodzeniami nerwów obwodowych. Uszkodzenie nerwów obwodowych może być powikłaniem operacyjnym. Taka grupa uszkodzeń ma najczęściej charakter neurotmesis. Przecięcie pnia nerwowego dokonane w czasie operacji jest trudne do oceny ze względu na narkozę, w której znajduje się chory. Rozpoznanie często następuje dopiero po operacji, co utrudnia sklasyfikowanie uszkodzenia. Najliczniejszą grupę powikłań można zaobserwować przy osteotomiach. Przy operacji na stawie ramiennym istnieje ryzyko uszkodzenia długich gałęzi splotu ramiennego, w szczególności nerwów pachowego i promieniowego. Częstym uszkodzeniem jest również przecięcie nerwu promieniowego podczas operacji na trzonie kości ramiennej. W obrębie ręki w okolicy nadgarstka istnieje ryzyko przecięcia nerwu pośrodkowego oraz nerwu łokciowego przy operacjach na ścięgnach zginaczy nadgarstka. Podczas operacji przykurczu Dupuytrena zdarza się także przecięcie nerwów palców. W celu zminimalizowania możliwości ww. powikłań należy odpowiednio dobrać dojście operacyjne, aby ominąć ważne pnie nerwowe. Istotna jest odpowiednia znajomość stosunków anatomicznych operowanego obszaru [6, 12]. Opis przypadku Kobieta, lat 60, uszkodzenie splotu ramiennego w trakcie usuwania skrzepliny ze zmianą nowotworową z aorty brzusznej. Dostęp przez dół pachowy. W momencie rozpoczęcia rehabilitacji brak czucia od stawu łokciowego w kierunku ręki. Występująca bolesność od stawu ramiennego w kierunku stawu łokciowego. Brak funkcji mięśni zginaczy i prostowników nadgarstka. Brak funkcji mięśni krótkich ręki. Silny obrzęk kończyny górnej. Terapia wykonywana codziennie. W czasie czteromiesięcznej fizjoterapii następowało stopniowe zmniejszenie obrzęku, powrót czucia dotyku, bólu i temperatury w obrębie przedramienia oraz ręki, powrót funkcji mięśni zginaczy i prostowników przedramienia. Rehabilitacja po uszkodzeniu obwodowego układu nerwowego – kończyna górna Należy pamiętać, że rehabilitacja przy uszkodzeniach nerwów obwodowych jest niezbędna, niezależnie od charakteru uszkodzenia. Obejmuje ona zarówno zabiegi fizykalne, kinezyterapię, hydroterapię, jak i inne dostępne metody, np. kinesiology taping. Osoba chora musi mieć pełną świadomość długiego czasu rekonwalescencji, powolnych postępów oraz tego, że z jej strony niezbędna jest pełna współpraca i zaangażowanie w proces fizjoterapii. W rehabilitacji ważne jest zwalczanie obrzęku i sztywności. Zaburzenia krążenia prowadzą do powstawania obrzęków. Ograniczenie ruchów przez pacjenta oraz utrzymywanie kończyny górnej w pozycji zwieszonej może je potęgować. Następstwem tego są zwłóknienia oraz ograniczenie ruchu w stawach. Skutecznymi sposobami walki z obrzękiem oraz sztywnością stawową są: stosowanie temblaka, kinesiology taping – aplikacje limfatyczne, masaż lub drenaż kończyny górnej, ćwiczenia bierne w pełnym zakresie ruchu, stosowanie ciepła oraz noszenie ocieplacza. Ważna jest prawidłowa pozycja porażonej kończyny. Należy zapobiegać rozciąganiu porażonych mięśni. Można stosować odpowiednie sprężynowe zaopatrzenie ortopedyczne, które będzie utrzymywać stawy w ustawieniu czynnościowym. Stosuje się je aż do pojawienia się restytucji ruchowej [11, 14]. Elektroterapia Ważnym elementem terapii jest zapobieganie zanikom mięśniowym. Jedną z możliwości jest stosowanie elektroterapii w formie elektrostymulacji impulsami trójkątnymi dla mięśni porażonych wiotko oraz stymulowanie nerwów obwodowych z wykorzystaniem okrągłych elektrod umieszczonych w imadle prądami diadynamicznymi. Powinno się je stosować codziennie, zgodnie z metodyką zabiegową. Elektrostymulacja jest zabiegiem, który ma na celu wywołanie skurczu z użyciem prądu impulsowego. Przy mięśniach odnerwionych używa się prądu o impulsach trójkątnych. Stosuje się czas impulsu 1000–0,1 ms. Im cięższe uszkodzenie, tym czas impulsu powinien być dłuższy. W tych mięśniach, w których nie zostało zaburzone przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, stosuje się impulsy nie dłuższe niż 1 ms. Długie czasy impulsu wymagają mniejszego natężenia prądu, a krótkie – większego. Przy długich impulsach przerwa powinna być dwa razy dłuższa od czasu impulsu, przy krótkich – kilkadziesiąt razy dłuższa. Przy elektrostymulacji można wykorzystać metodę jedno- lub dwubiegunową: Przy metodzie jednobiegunowej wykorzystuje się elektrodę czynną punktową, która jest połączona z anodą (–) i jest układana w punkcie motorycznym mięśnia. Druga elektroda jest elektrodą bierną płytkową katodową (+) i w wypadku opracowywania kończyny górnej jest układana w okolicy barku lub łopatki. Należy pamiętać, by elektroda czynna nie była zbyt mocno dociśnięta oraz by była ustawiona prostopadle do ciała pacjenta. Przy metodzie dwubiegunowej wykorzystuje się dwie elektrody czynne płytkowe. Są one ustawione na mięśniu, w miejscu przejścia brzuśca w ścięgno. Katodę ustawia się dystalnie, anodę – proksymalnie. Mogą być jednakowej wielkości lub elektroda ujemna może być nieznacznie mniejsza od dodatniej. Należy pamiętać, że przy elektrostymulacji mięsień nie może ulec zmęczeniu. O zmęczeniu może świadczyć zaprzestanie skurczu oraz włączenie się antagonistów. Prądy diadynamiczne są tu wykorzystywane do leczenia zaburzeń troficznych i naczyniowych, niedowładów nerwowych, mięśniowych oraz atonii. Przy zaburzeniu trofiki tkanek wykorzystuje się prąd CP, który ma tonizujący wpływ na naczynia krwionośne, co daje zmniejszenie obrzęków oraz wtórnie... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się Nerki, stanowiące trzon układu moczowego, to jeden z najważniejszych organów w ludzkim organizmie. Warto je badać, aby szybko wykryć ewentualne zmiany patologiczne, prowadzące do chorób osłabiających ich funkcjonowanie. Jedną z podstawowych metod diagnostycznych jest w tym przypadku usg. Nerki – dlaczego są tak ważne Nerki to główna część układu moczowego. Jego zadaniem jest usuwanie z organizmu toksyn oraz produktów przemiany materii. To właśnie nerki w tym układzie stanowią centralny element, który zajmuje się odfiltrowaniem z krwioobiegu trujących dla organizmu związków. Jednocześnie oczyszczanie krwi z produktów przemiany materii to nie jedyna rola nerek. Regulują one poziom wody i elektrolitów w organizmie. Są także producentem hormonów – między innymi erytropoetyny, która odpowiedzialna jest za sterowanie wytwarzaniem czerwonych krwinek. Nerki regulują także metabolizm białek i węglowodanów oraz mają duży wpływ na dobrą kondycję naszych kości. Choroby nerek – statystyki Przewlekłe choroby nerek występują w populacji znacznie częściej, niż dotychczas sądzono. Z przeprowadzonych końcem pierwszej dekady trzeciego tysiąclecia badaniach stwierdzono, że prawie 20% Polaków cierpi na III i IV stadium zaawansowania tej choroby. Co więcej, przeszło 4 mln osób nawet nie wie, że żyje z chorobą nerek. Podobne zatrważające dane pochodzą z badań epidemiologicznych prowadzonych na całym świecie. Stwierdza się w nich, że od 7 do 18% osób żyjących ma uszkodzone nerki. Wynikają one z różnego rodzaju chorób trawiących ten ważny dla życia organ. Szacuje się, że na świecie przeszło 600 mln osób cierpi na przewlekłe choroby nerek (PChN), które w różnym stopniu mogą uszkadzać ten organ. W Polsce stwierdzono, że częściej schorzenia nerek dotyczą mężczyzn – 20% panów po 50 i aż 1/3 mężczyzn, którzy ukończyli 70 rok życia cierpi na ich uszkodzenie. Najczęściej przyczyną niewydolności nerek są nefropatia cukrzycowa, nadciśnienie tętnicze oraz choroby zapalne nerek. Warto także podkreślić istotę uwarunkowań genetycznych – dotyczy to aż 8% pacjentów. Badania ultrasonograficzne – co pomogą zdiagnozować Diagnozowanie chorób nerek oraz ich wydolności zazwyczaj odbywa się przy pomocy badań laboratoryjnych. Jednakże badania usg jamy brzusznej pozwalają na wykrycie nieprawidłowości w budowie organów oraz ich pracy. Co ciekawe, umożliwiają one wykrycie takich wad u pacjentów nie uskarżających się na jakiekolwiek dolegliwości. Dlaczego? Ponieważ przewlekłe choroby nerek, stanowiące przyczynę niewydolności, nie powodują bólu, który nakazywałby pacjentom zgłaszanie się do lekarza oraz przeprowadzanie stosownej diagnostyki. Warto samodzielnie, lub na zlecenie lekarza, raz w roku przeprowadzać badane usg jamy brzusznej. Pomoże ono wykryć niewydolność w pracy nerek we wczesnym stadium, co pozwoli szybko wdrożyć terapię poprawiającą pracę tego organu oraz ustrzec, lub znacznie opóźnić ewentualne dializy czy przeszczep. Diagnostykę usg zawsze należy wykonywać w sprawdzonym gabinecie, który zapewni doskonałą jakość obrazu oraz przyjazną i empatyczną atmosferę podczas przeprowadzonych badań. Jeśli jesteś mieszkańcem stolicy lub okolic warto skorzystać z oferty Prywatnej Przychodni Lekarskiej przy Białobrzeskiej w Warszawie. Usg jamy brzusznej pomoże wykryć wiele chorób związanych z nerkami i układem moczowym. Do nich zaliczają się: • torbiele i guzy nerek; • wielotorbielowe zwyrodnienie nerek; • kamica nerkowa i kamica pęcherza moczowego; • kłębuszkowe choroby nerek; • cewkowo – śródmiąższowe choroby nerek; • choroba zakrzepowo – zatorowa nerek; • wodonercze; • choroby pęcherza moczowego ; • oraz choroby gruczołu krokowego (prostaty). Nie ulega wątpliwości, że usg układu moczowego jest drugą istotną, po badaniach laboratoryjnych, metodą diagnostyczną umożliwiającą postawienie wiarygodnej diagnozy związanej z chorobami urologicznymi i nefrologicznymi. W diagnostyce wykorzystuje się także usg Doppler tętnic nerkowych, które pozwala na dokładniejsze zbadanie przepływu krwi w naczyniach nerkowych i wychwycenie ewentualnych zwężeń powstałych w wyniku np. zakrzepicy. Jak przebiega badanie Usg jamy brzusznej obrazujące między innymi pracę układu moczowego, pozwala określić wszelkie odchylenia od prawidłowej budowy nerek i innych elementów układu. Pomoże wskazać lokalizację torbieli, guzów czy potwierdzi istnienie kamieni nerkowych. Niezwykłą zaletą tego rodzaju diagnostyki jest jej bezinwazyjność. Badane wykonywane jest za pomocą specjalnej sondy, którą przykłada się do powierzchni brzucha nasmarowanego specjalnym żelem, który usuwa z powierzchni skóry pęcherzyki powietrza zaburzające obraz przetwarzany na ekranie komputera. Jak przygotować się do badań Badanie ultrasonograficzne układu moczowego wymaga od pacjenta pewnych przygotowań. Z jednej strony musi on przystępować do badań na czczo (i przez okres co najmniej 5 godzin nie przyjmować jedzenia). Jeśli pacjent ma tendencje do wzdęć, powinien unikać dzień wcześniej potraw ciężkostrawnych i surowych. Jednocześnie zaleca się zażycie w dniu poprzedzającym oraz w dniu badania leków typu Espumisan. Pozwolą one wykluczyć z jamy brzusznej pęcherzyki powietrza, które mogą uniemożliwić prawidłowe obrazowanie. Dodatkowo należy najpóźniej na 1,5 godziny przed badaniem wypić co najmniej 0,5 litra płynu. Pomoże o wypełnić pęcherz, który będzie można właściwie zobrazować. USG jamy brzusznej to badanie całkowicie bezinwazyjne. Można je wykonywać wielokrotnie bez szkody dla organizmu. Z powodzeniem mogą mu się poddawać nawet kobiety ciężarne i małe dzieci. Czym są nerki? Nerki to dosyć skomplikowane narządy znajdujące się w naszym organizmie, ale ich rola jest niezwykle istotna w celu utrzymania prawidłowej równowagi chemicznej. Nerki chronią nas przed odwodnieniem, nadmiernym stężeniem elektrolitów i są odpowiedzialne za wydalanie toksyn z organizmu. Nerki są parzystym narządem ulokowanym w górnej tylnej przestrzeni jamy brzusznej. Są bardzo dobrze ukrwione za sprawą specjalnych tętnic nerkowych, które odchodzą do aorty brzusznej. Połączone są one moczowodami z pęcherzem moczowym, który jest zbiornikiem produkowanego w nerkach moczu. Jest on przechowywany w pęcherzu do momentu wydalenia. Regulacje Regulacja gospodarki wodnej ma ogromne znaczenie dla organizmu, zwłaszcza dlatego, że człowiek składa się w 60% z wody. Nerki posiadają specjalne mechanizmy do zagęszczania i rozcieńczania moczu, dlatego w ciągu doby w nerkach powstaje ponad 180 l ultraprzesączu (wodny roztwór), czyli 1–1,5 l moczu na dobę. Zdolność nerek do zagęszczania i rozcieńczania moczu chroni organizm przed przewodnieniem oraz odwodnieniem. Ta funkcja jest szczególnie ważna przy zmieniających się warunkach otoczenia (wizyta w krajach tropikalnych). Regulacja gospodarki elektrolitowej – płyny ogólnoustrojowe składają się na roztwór elektrolitów (sodu, potasu, wapnia, fosforanów, chloru), natomiast elektrolity maja stałe stężenie w płynach ustrojowych, które może być zupełnie inne w płynie wewnątrzkomórkowym niż w płynie zewnątrzkomórkowym. Różnice stężenia umożliwiają prawidłowe funkcje życiowe, zaczynając od przekazywania sygnałów do systemu nerwowego, a kończąc na ruchach mięśni. Nerki kontrolują wydalanie różnych elektrolitów w zależności od przyjmowania z pokarmami oraz od ich zapotrzebowania w ustroju. Stosowanie diety o zerowej zawartości soli zmniejsza stężenie moczu do bardzo niskich wartości i odwrotnie – spożywanie nadmiernej ilości soli powoduje zwiększenie wydalania sodu i chloru w moczu. Regulacja równowagi kwasowo-zasadowej – pH jest logarytmem stężenia jonów wodorowych oraz miernikiem równowagi kwasowo-zasadowej. U człowieka pH wynosi Ten wynik podąża w stronę wartości alkalicznych. Utrzymanie prawidłowej równowagi kwasowo-zasadowej ma ogromne znaczenie dla funkcjonowania wszystkich narządów i tkanek. Tylko nerki posiadają zdolność regulacji pH, tzn. posiadają zdolność wydalania odpowiednich ilości związków zasadowych oraz odtwarzają zużyte związki zasadowe. Zobacz też: Będę dawcą nerki - przygotowania do przeszczepu Wydalanie Nerki posiadają zdolność wydalania z moczem tzw. niedopałków przemiany materii, które mogłyby niepotrzebnie się kumulować, a przy okazji zatruwać nasz organizm. Zdrowy organizm nie ma problemu z wydalaniem zbędnych substancji. Nerki, podobnie jak wątroba, pełnią rolę detoksykacyjną w organizmie. Większość funkcji nerek jest kontrolowana przez nadnercza, serce lub przysadkę mózgową, kontrola odbywa się poprzez produkcję hormonów. Do hormonów produkowanych przez nerki należy erytropoetyna, która stymuluje podtrzymywanie procesów ściśle związanych z produkcją czerwonych krwinek. Inne związki czynne stanowią medulina i renina, które utrzymują prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi. Funkcje metaboliczne W wyniku przemian metabolicznych w nerce powstaje aktywny metabolit – witamina D, która jest niezbędna w regulacji przemian wapnia i fosforanów pełniących ważną rolą w prawidłowym funkcjonowaniu układu kostnego. Nerki są również odpowiedzialne za rozkład takich związków jak insulina czy glukagon. Zobacz też: Jak przygotować się do przeszczepu nerki? Artykuł powstał na podstawie informatora „Chroń swoje nerki – Twój filtr życia” wydanego przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Osób Dializowanych. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 20:38, data aktualizacji: 11:06 Konsultacja merytoryczna: Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski ten tekst przeczytasz w 2 minuty Istotnym elementem budowy układu moczowego są moczowody. Moczowody to parzyste przewody, które łączą miedniczkę nerkową z pęcherzem człowieka. Mają one długość ok. 28-30 cm. W miejscu łączenia się moczowodu z pęcherzem znajduje się specjalna zastawka, która zapobiega cofaniu się moczu. Sprawdź najczęstsze choroby związane z moczowodami. Explode / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Moczowody – budowa Moczowody – funkcja Moczowody – przebieg Moczowody – choroby Moczowody to ważna część układu moczowego. Dzięki nim mocz trafia z nerek do pęcherza moczowego. Nie są one wolne od chorób i różnych dolegliwości. Wśród chorób związanych z moczowodami znajdziemy np. zwężenie moczowodów. Moczowody – budowa Moczowody mają szerokość ok. 0,5-0,8 cm i ok. 28-30 cm długości. Mają one 3 naturalne zwężenia. Cechuje je dobrze rozwinięta błona mięśniowa, natomiast od środka są wycielone błoną śluzową. Błona zewnętrzna moczowodów, czyli przydanka pokrywa błonę mięśniową. Bezpośrednio pod błoną mięśniową znajduje się błona śluzowa, która znajduje się od strony światła moczowodu. Ruchy perystaltyczne moczowodu pojawiają się co 15-60 sek. Dzięki nim możliwe jest przesuwanie moczu w kierunku pęcherza. Ciśnienie w moczowodach jest bardzo duże, co umożliwia wypełnienie pęcherza do maksimum. Ruchy te są wspomagane przez budowę błony śluzowej, która tworzy fałdy ułatwiające zamknięcie światła moczowodu w czasie skurczu błony mięśniowej. Moczowody – funkcja Zadaniem moczowodów jest transport wyprodukowanego moczu z nerek do pęcherza moczowego. Moczowody – przebieg Moczowody można podzielić na trzy części: część brzuszna moczowodu przebiega w przestrzeni zaotrzewnowej; część miedniczna moczowodu przebiega w miednicy mniejszej; część śródścienna moczowodu przebiegająca przez ścianę pęcherza moczowego. Moczowód przebiega z góry na dół i jest skierowany bardziej w kierunku środka. W części brzusznej moczowód jest umiejscowiony zaotrzewnowo i znajduje się w okolicy wyrostków żebrowych dolnych kręgów lędźwiowych, mięśni lędźwiowych większych oraz nerwu płciowo-udowego. Moczowody – choroby Nowotwory moczowodów stanowią 5-10% wszystkich nowotworów związanych z układem moczowym. Ich przyczyny nie są do końca poznane. Wśród czynników ryzyka należy wymienić palenie papierosów. Osoby palące nałogowo są trzykrotnie bardziej narażone na zachorowanie niż osoby niepalące. Innym czynnikiem ryzyka jest ekspozycja na różne substancje pochodne składników chemicznych. Najbardziej narażone są osoby pracujące w przemyśle tekstylnym, skórzanym, drukarskim, chemicznym i przy produkcji gumy. Na ryzyko nowotworu moczowodu wpływa każda sytuacja, w której może dojść do uszkodzenia moczowodu. Na rozwój choroby są również bardziej narażone osoby z wadami wrodzonymi moczowodów. Zwężenie moczowodów prowadzi do zalegania moczu w moczowodach i nerkach. W efekcie dochodzi do groźnych infekcji dróg moczowych, a nawet do niewydolności nerki. Zwężenie moczowodów może wynikać z wad wrodzonych błony mięśniowej. Przyczyną zwężenia są również nieprawidłowe unaczynienie moczowodu, czy np. zrosty łącznotkankowe. Zwężenie moczowodu może być również efektem rozrostu gruczołu krokowego, kamienia moczowego, ale też uszkodzenia moczowodu. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. drogi moczowe układ moczowy nerki pęcherz moczowy budowa układu moczowego Badanie na boreliozę - wskazania, przebieg, cena Borelioza to poważna choroba, która może być przenoszona przez zakażone kleszcze. Dochodzi do niej przez zarażenie krętkami gatunku Borrelia burgdorferi. Ryzyko... Marlena Kostyńska 10 chorób, które widać na języku Z anatomicznego punktu widzenia język to narząd mięśniowy pokryty z zewnątrz błoną śluzową. Zdrowy jest różowy, sprężysty i wilgotny. Kiedy zaczynamy chorować —... Zuzanna Opolska Dlaczego ludzie mają takie duże pośladki? Wbrew pozorom pełnią ważną funkcję Gdyby nie one, to nie moglibyśmy wstawać ani tym bardziej biegać. Choć ich idealny kształt jest marzeniem wielu kobiet i mężczyzn, pełnią dużo poważniejszą... Tomasz Gdaniec Objaw Raynauda - co to za choroba? Objaw Raynauda to przypadłość, dla której charakterystyczne jest drętwienie palców rąk i stóp oraz marznięcie nosa i małżowin usznych. Jej istotą jest nadmierny... Choroby współistniejące Krzysztofa Krawczyka. Jak mogły wpłynąć na przebieg COVID-19? Krzysztof Krawczyk zmarł 5 kwietnia w swoim domu. Piosenkarz był zakażony koronawirusem, przebywał w szpitalu. 2 kwietnia wrócił do domu, a trzy dni później już... Agnieszka Mazur-Puchała Grupa krwi może wpływać na krytyczny przebieg COVID-19. Nowe ustalenia Grupa krwi może wpływać na przebieg COVID-19 — takie podejrzenia lekarze mieli już w 2020 r. Sugerowały to również przeprowadzane badania. Naukowcy wciąż badają... Monika Mikołajska Endoskopowe zmniejszanie żołądka (ESG) Overstitch - na czym polega ta metoda walki z otyłością? Wyraźna otyłość może prowadzić do pojawienia się wielu zdrowotnych powikłań. Jest to stan, w którym organizm jest podatny na choroby: nowotworowe, układu... Mateusz Bugalski Omikron i... co dalej? Oto cztery możliwe scenariusze dalszego przebiegu pandemii (lub życia po niej) Nowy wariant koronawirusa, Omikron, okazał się bardzo zakaźny, jednak w przebiegu, w większości przypadków, jest łagodniejszy od swoich poprzedników. To rodzi... Paulina Wójtowicz Niedobór tej witaminy zwiększa ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19. Nowe ustalenia naukowców Na całym świecie trwają badania uzupełniające obszar odpowiedzi na pytanie, kto jest najbardziej narażony na ciężki przebieg COVID-19 i zgon spowodowany... Paulina Wójtowicz Holter EKG - wskazania, przebieg, interpretacja wyników. Jak się przygotować do Holtera EKG? Holter EKG jest nadal najczęściej używanym rodzajem ambulatoryjnego monitorowania elektrokardiograficznego (EKG). Nazwa pochodzi od wynalazcy Normana J. Holtera,... Adrian Jurewicz

jak wyglada sonda w nerce